แสดงหัวข้อทั้งหมด

เมืองไทยไอที  (ปีที่สาม)

อีกปีแล้วครับ ที่กลับเมืองไทย ตามธรรมเนียมครับ ก็ต้องมีบทความมาฝาก ท่านผู้อ่านกันเป็นประจำทุกปี เพื่ออัปเดท ข้อมูลด้านไอทีในการเดินทาง ระหว่างเดินทาง ถึงเมืองไทย ระหว่างอยู่เมืองไทย จนวันกลับออสเตรเลีย

เริ่มแรกเลยทีเดียวครับ ก็เจอความเปลี่ยนแปลงละ  ผู้เขียนเดินทางจาก Armidale ไปซิดนีย์ โดยสายการบิน Quantas ครับ มาแปลกครับ คราวนี้ไม่มีพนักงานบริการผู้หญิง ใช้พนักงานผู้ชายคนเดียวครับ บางครั้งเห็นใช้พนักงานผู้หญิงตั้งสอนคนในการให้บริการ  ตอนแรกก็คิดไปว่า คงลดต้นทุน  การบินครั้งนี้คงไม่มีกาแฟกินแล้ว แต่ซักพักครับ กาแฟมา ขนมปังมาครับ  มาตรฐานเดิม แต่เปลี่ยนเป็นผู้ชายบริการ

ถึงซิคนีย์ครับ มารอรับกระเป๋า หลังจากลงเครื่อง ผู้เขียนมีกระเป๋าใบใหญ่สองใบครับ  ได้กระเป๋าแล้ว ก็ไปเอารถเข็น เออ ดึงรถเข็นอย่างไรก็ดึงไม่ออกครับ  ไปด้านหน้าก็แล้ว  เปลี่ยนไปดึงด้านหลังก็ไม่ออกครับ  ติดอะไรวะ ซักพัก เออ  ตามรูปครับ 4$ Fee สำหรับการใช้รถเข็น  เออ เอาทุกอย่างที่เป็นเงินนะครับ  นั่นนะซิ ไม่ค่อยเห็นอยู่กระจัดกระจายตามทางเลย  มีแต่รถเข็นที่อยู่เป็นแถว เป็นระเบียบ เพื่อรอให้คนมาจ่ายเงิน แล้วถึงจะยอม คลายล็อคให้เราดึงรถเข็นออกไปใช้ได้

สนามบินซิคนีย์มีการเปลี่ยนแปลงในเรื่องบริษัทรถเช่า  มีป้ายและที่ทำงานชัดเจนและเป็นระเบียบครับ อย่างอื่นก็ไม่มีอะไรเปลี่ยนแปลงมากนัก  ห้องน้ำมาเที่ยวนี้ใช้ระบบออโต้ทั้งหมด  ทั้งชักโครง ที่อ่างล้างมือ  

ออ มีที่เปลี่ยนแปลงในทางที่ดีครับ  ป้ายบอกทาง ชัดเจนครับ ว่าตรงไหนเป็นลิฟต์ และมีแผนที่ บอกทิศทางการเดินของรถไฟฟ้า Airport link ชัดเจนครับ  อันนี้ช่วยผู้โดยสายได้เยอะไม่ต้องสอบถามทางบ่อย สามารถอ่านป้ายแล้วก็เข้าใจได้ด้วยตนเอง

แวะไปซื้อของ ที่ไทยทาวน์  นั่งรถทรัม เวลาซื้อตั๋ว คนขายตั๋วแทนที่จะเหมือนกระเป๋ารถเมล์เมืองไทย ที่ถือกระบอกเงินแล้วก็ฉีกตั๋วให้ผู้โดยสาร ที่นี่ใช้เครื่องมืออิเล็กทรอนิกส์ บันทึกว่าจะเดินทางไปไหน ราคาก็ขึ้นมา พร้อมทั้งพิมพ์ตั๋วออกมาจากเครื่องพิมพ์เล็กๆที่ติดกับตัวเครื่องนี้ ง่ายครับ และทันสมัย เครื่องนี้น่าจะออกรายงานการออกตั๋วประจำวันได้เลย ว่ามีผู้โดยสารกี่คน ไปที่ไหนบ้าง และยอดเงินรวมจากการขายตั๋วเป็นเท่าไหร่  การโกงกินกันก็น่าจะน้อยเพราะว่าโปร่งใส  ทำงานเป็นระบบ แต่ถ้าเป็นระบบแบบไทยๆ จะสรุปกันอย่างไรครับ  อาจจะสรุปได้ แต่ก็ช้า กว่าจะได้รายงานการขาย คงจะกินกันไปเท่าไหร่ แล้วก็ไม่รู้  นี่คงเป็นสาเหตุให้รถเมล์ไทย ขาดทุนกันทั้งปีทั้งชาตินี่แหละครับ

ผู้เขียนพาคุณแม่  ที่เดินทางกลับไทยด้วยกัน  ไปดูโอเปร่าเฮ้าท์  นั่งแท็กซี่ไป ตอนจ่ายเงินก็จ่ายด้วยการ์ด แล้วก็ขอบิลค่าโดยสาร เค้าก็พิมพ์มาให้ ขากลับ นั่งรถไฟจาก circular key ไป central ก็ซื้อตั๋วด้วยการ์ด กับเครื่องขายตั๋ว  คอมพิวเตอร์ทั้งหมดเลยครับ   เมื่อไหร่เมืองไทยจะเป็นเหมือนอย่างนี้บ้างก็ไม่ทราบนะครับ  มีระบบก็ใช้ครึ่งๆ ไม่เต็มระบบ แท็กซี่บางคันก็มี GPRS บางคันก็ไม่มี  จ่ายเงินด้วยบัตรเครดิตก็ไม่ได้  

ตอนนี้ผู้เขียนขึ้นเครื่องแล้วครับ นั่งดูหนังไอ้แมลงมุมอยู่ครับ  เพิ่งจะเคยดูเต็มๆตั้งแต่ต้นเรื่องก็คราวนี้แหละครับ  น่าสนใจดีครับ  พระเอกเป็นนักศึกษา แล้วไปที่ไหนซักที่เจอแมลงมุม เข้ามาอยู่ตามร่างกาย หลังจากนั้นก็เป็นเหมือนแมงมุม มีพลัง ไต่หลังคาได้   เกาะผนังได้ เออ น่าสนุกนะครับ

ถึงเมืองไทย

ใหญ่มากครับ สนามบินบ้านเรา เดินเหนื่อยครับ บ้านเราดีกว่าออสเตรเลียครับ รถเข็นยังฟรีเหมือนเดิม ยังไม่ต้องเสียเงินครับ  มีไห้ใช้ตามทางที่เราเดิน   และแล้วก็มาถึงจุดที่จะต้องผ่านด่านศุลกากร  มีเรื่องที่น่าตื่นตาตื่นใจครับ  เมืองไทยมีระบบคอมพิวเตอร์ใช้กับงานศุลกากรครับ   มีเครื่องให้เราใส่Passport แนบลงไป แล้วเจ้าเครื่องนี้ก็อ่านเอกสาร Passport ของเราเอง เหมือนเราไป update book account ของเราที่หน้าตู้ทำรายการอัตโนมัติเลยครับ หลังจากนั้น ขั้นตอนที่สองก็คือ เอามีชี้นิ้วด้านขวามือ ไปแนบกับกระจกใสๆ เพื่อทำการบ่งบอกตัวตนว่าเป็นเรา  และสายตาก็ให้มองไปที่กล้องตัวบน เมื่อระบบเช็คแล้วว่าเป็นเราจริงประตู จึงเปิดออก และให้เราผ่านเข้าประเทศไทยได้เป็นที่เรียบร้อย  นี่คือไม่ได้ใช้คนในการทำระบบศุลกากรขาเข้าในช่องของคนไทย ที่เดินทางกลับประเทศ  ส่วนในช่องของคนต่างชาติเข้าไทย ก็ยังคงเป็นแบบต้องใช้คนเหมือนเดิม   เห็นอย่างนี้แล้ว คลิกเลยครับ สุดยอดไฮเทคมากครับเมืองไทย  การใช้ไอทีมาแนวนี้ต้องชมครับ  ไม่ชมไม่ได้แล้วเพราะที่ออสเตรเลีย ยังไม่มีแบบนี้ใช้เลยครับ

ศูนย์อาหาร  Food Loff

ผู้เขียนได้มีโอกาส  มาเดินห้างเซ็นทรัลแจ้งวัฒนะ  หิวครับก็เลยเดินไปหาข้าวกิน  บรรยากาศ Food Court มันไม่เหมือนเดิมครับ   มีอาหารนานาชาติ แล้วก่อนเข้าไปสั่งอาหาร เค้าก็จะให้การ์ดเครดิต มาให้เรา  1 ใบ  แล้วก็บอกว่า เราสามารถสั่งอาหาร  ที่ร้านไหนก็ได้โดยใช้บัตรนี้ วงเงิน 1000-กินเสร็จแล้วเราก็จะต้องเอาการ์ดอันนี้ไปจ่ายตังค์ ที่แคชเชียร์  เออ แปลกดีครับ โดยมากเจอแต่ให้แลกคูปอง  แล้วเอาคูปองไปจ่ายแทนเงินสด  ใช้ไม่หมดก็เอาคูปองมาแลกเงินคืน  สภาพภายในFood Court ก็ดูดีครับ  ออกแบบ Modern มีรายการอาหารโชว์ที่หน้าร้านแต่ละร้านเลยครับ ทำให้เราเห็นภาพชัดเจน ไม่จำเป็นต้องดูเมนู  แล้วมันก็น่ากินด้วยครับ  ง่ายในการสั่ง ง่ายในการเสียเงินครับ 

MK และ Black canyon

สองที่นี้ใช้งานระบบร้านอาหารต่างกันครับ  MK ให้พนักงานทุกคนมีเจ้าเครื่องคอมพิวเตอร์ ตัวเล็กๆมาเช็คออเดอร์ที่โต๊ะ  แต่ Black canyon มีเครื่องคอมพิวเตอร์ตั้งอยู่เป็นจุดๆ ให้พนักงานเอารายการอาหารที่รับมาไปบันทึกเข้าไปที่ระบบ   ระบบแรกจะดูทันสมัยกว่า เพราะ ระหว่างที่พนักงานรับออเดอร์ที่โต๊ะเรา ข้อมูลจะวิ่งไปที่ครัวและบาร์น้ำทันที  พนักงานที่อยู่ประจำสองจุดที่ว่า สามารถเตรียมรายการอาหาร หรือเครื่องดื่มมาเสริฟลูกค้าโต๊ะนั้นๆได้เลย   ส่วนของระบบที่สอง จะใช้เวลารอพนักงานมาบันทึกข้อมูลซักเล็กน้อย  เมื่อบันทึกเสร็จระบบก็ทำงานคล้ายกันกับระบบงานที่หนึ่งครับ แต่ดูแล้วไม่ทันสมัยเท่าระบบงานแรก  แต่อย่างไรก็ตามก็สามารถช่วยงานได้เหมือนกันครับ ต่างกันก็แค่งบประมาณ

Air Asia

สายการบินLow cost ของมาเลเซีย ดังมากครับ ได้มีโอกาสใช้บริการบินไปเชียงใหม่  ท่านผู้อ่านสามารถซื้อตั๋วออนไลน์ได้ แต่ที่น่าสนใจก็คือ การสะสมไมล์  ท่านผู้อ่านสามารถไปสมัครเป็นสมาชิก BIG เพื่อสะสมไมล์ได้ที่อีกเวบไซด์หนึ่งที่ชื่อว่า www.tune2big.com  อันนี้ผู้เขียนก็งง ว่าทำไม ไม่สามารถ สมัครเป็นสมาชิก สะสมไมล์ที่ airasia.com เลย คำตอบที่ได้มาคือ การสะสมไมล์นั้น บริษัท ที่ทำหน้าที่นี้ไม่ใช้ Air asia ครับ ก็เลยต้องแยกเวบไซด์กันออกมา ทำคนละที แต่ในความเห็นของผู้เขียนคิดว่า ไม่ค่อยเข้าท่า ไม่สะดวกครับ จะบริษัทเดียวกัน หรือแยกกันทำ ก็สามารถลิงค์เวบกันได้ ทำให้ผู้ใช้งานสะดวกในการสมัครได้ในเวบเดียวครับ

PTT

ปตท.ครับ งานนี้ยักษ์ลงมาเล่นเองครับ  เป็นระบบสะสมแต้ม ที่ว่าเราไปใช้บริการอะไรในปั๊มปตท.แล้วมีบัตรนี้ก็สามารถโชว์บัตร เพื่อการสะสมแต้มได้หมด  ทั้งนี้ก็เพื่อจูงใจให้มีการซื้อซ้ำ  และเป็นการตอบแทน  เป็นการคืนกลับให้ลูกค้าโดยตรง  แนวคิดก็คล้ายกับ BIG ของ Air asia ไม่ต่างกัน ทำอย่างไรให้ลูกค้ากลับมาอีก  มีการแลกของด้วยแต้ม  ,มีโปรโมชั่นเฉพาะสมาชิก ในการซื้อของที่ Jeffy (http://www.pttbluesociety.com/module/html/promotion.php) แล้วก็มีส่วนลดในการใช้บริการ ธุรกิจพันธมิตรของปตท.อีกด้วยครับท่าน

Line

นอกเหนือจากระบบการแลกแต้ม สะสมแต้ม จะมาแรงในปีนี้ที่กลับเมืองไทย  ที่จะอดพูดหรือกล่าวถึงไม่ได้เลยก็คือ โปรแกรม Line ของญี่ปุ่น  ที่เป็นที่นิยมในหมู่คนไทยมาก ผู้เขียนเจอคนรู้จักถามว่ามี Line หรือเปล่า ก็ งง หละครับ  Lineอะไรวะ   ซักพักก็ถึงบางอ้อครับ ชื่อมันก็บอกอยู่แล้ว Line มันก็คือสายเคเบิล เป็นเส้นๆ เป็นการติดต่อหากัน  คนคิดชื่อนี่ก็เด็ดขาดนะครับ  ชื่อมันบ่งบอกตัวมันเอง  Lineก็คือโปรแกรมที่สามารถดาวน์โหลดได้บน smart phone ทุกระบบครับ  ใช้งานในการคุยกับเพื่อน คุยงาน หรืออื่นๆแล้วแต่ท่านต้องการ ง่ายในการ text ข้อความหากัน  ,โทรคุย แล้วที่สำคัญสามารถส่งสติกเกอร์หากันได้ด้วย   สติกเกอร์นี่ก็แทนคำพูด เห็นคนที่เค้าเล่นบอกว่า มันง่ายกว่าคำพูด แค่ภาพๆเดียวก็เข้าใจแล้วว่าคืออะไร   สติกเกอร์นี่ น่าจะเป็นปัจจัยหนึ่งที่ทำให้คนนิยมเล่น Line กัน และนี่คือความแตกต่างจากคู่แข่ง นอกจากนี้เรายังสามารถดาวน์โหลด เจ้าโปรแกรม Line มาใช้บนเครื่องคอมพิวเตอร์ของเราได้อีกด้วย  รองรับทุกPlatform ในการทำงานของเราเลยหละครับ  รายละเอียดเพิ่มเติม http://line.naver.jp/en/

บทสรุป

เหมือนกับว่า เมืองไทย ไม่เคยล้าหลัง ในเรื่องเทคโนโลยี จะเรียกว่าเป็นผู้นำก็ได้ แต่ก็ได้แค่นำ การที่จะนำไปใช้ให้เกิดประโยชน์สูงสุด ผู้เขียนคิดว่าขาดการพัฒนา  ดีที่การเริ่มต้น  เรียกว่า เริ่มต้นดี  กลางมีปัญหา แล้วก็สรุปจบแบบไม่สวย  ไม่อย่างนั้นบนทางด่วนคงไม่มีคนเก็บเงินแล้วครับ ไม่รู้ว่าคิดได้ไง ???