แสดงหัวข้อทั้งหมด

เรื่องของไอที (ตอน กลับเมืองไทย)

เป็นไงบ้าง เมืองไทย

ของแพงครับ ของแพง เมืองไทยตอนนี้ ไม่กล้าทานอะไรเลยครับ เมื่อสอบถามราคาแล้วก็ต้องเดินผ่านละครับ มะม่วงถุงละ 30 บาท , ส้มตำจานละ 25 บาท , เป๊ปซี่ขวดเล็กเมื่อก่อน 6 บาทขึ้นเป็น 10 บาท, น้ำเก๊กฮวย แก้วละ 15 บาท ,น้ำเปล่าจาก 5 บาทเป็น 10 บาทต่อขวด ,ซาลาเปาทับหลี จาก 5 บาท เป็น 8 บาท แต่ขนาดเท่าเดิมครับ อย่างนี้จะกล้ากินอะไรละครับ แล้วก็ไม่น่าเชื่อประเทศที่เป็นเกษตรกรรม จะขาดแคลนน้ำมันปาล์ม ต้องจำกัดจำนวนการซื้อ เออ เอาแค่ของราคาแพง กับน้ำมันปาล์ม ยังบริหารแล้วเป็นกันอย่างนี้ แล้วจะบริการประเทศอะไรกันอย่างไรครับท่านผู้อ่านคร๊าบบบบบบบ

นอกเรื่องไปนิด แต่ก็อยากจะบอกสถานการณ์เมืองไทย ให้ท่านทราบเล็กๆน้อยๆ ครับ กลับเมืองไทยรอบนี้ 2 อาทิตย์ครับ ไปนานก็ไม่ได้เงินทำงาน เสียรายได้ครับ 2 อาทิตย์ ไม่มีอะไรได้ทั้งหมด ได้อย่างก็เสียอย่าง กับเวลา 2 อาทิตย์ น่าจะกำลังดี ไม่มากไม่น้อยเกินไป แล้วเมืองไทยกับเรื่องไอทีเป็นอย่างไรครับ เริ่มไล่เรียงกันเลยนะครับ

ก่อนไป ใช้ไอทีอย่างไรบ้าง

ก็จองตั๋ว ก่อนอื่นก็เช็คราคาตั๋วแต่ละสายการบิน พร้อมเวลาที่เราจะกลับก่อน ว่า สายการบินไหน ให้ราคาถูกที่สุด อีกทั้งยังต้องไปสอบถามที่ ออฟฟิศของ flight center อีกด้วย เพื่อยืนยันราคาที่ดีที่สุดของการเดินทางในครั้งนี้ แต่ก็สรุปว่า online ticket นั่นแหละถูกที่สุดละครับ เพราะอะไร ก็ต้นทุนในการใช้คนทำงานไม่มี แล้วจะแพงได้อย่างไรละครับ เราเป็นคนทำเอง ซื้อเอง ออกตั๋วเอง ถ้าแพงกว่าก็บ้าแล้วละครับท่านผู้อ่าน สรุปว่า หลังจากเช็คตั๋วแล้ว เอมิเรสต์ ดีที่สุด ในราคา 880$ ก็ได้ทำการซื้อผ่านเน็ต โดยเข้าที่เวบไซด์ของเค้าได้เลยครับ ก่อนที่จะถึงเวลาไปก็เลือกที่นั่งเองเรียบร้อย อีกทั้งยังพิมพ์ใบเมมเบอร์การ์ดของตัวเอง มาจากเน็ตเรียบร้อยเพราะคะแนนของเราที่มีไม่ถึงตามที่เค้ากำหนด ยังไม่ได้การ์ดจริงๆ คะแนนต้องถึงตามที่เค้ากำหนดก่อน ถึงจะได้รับบัตรเมมเบอร์ส่งมาให้ตามที่อยู่ที่เรากรอกเอาไว้ครับ

บนเครื่องบิน

ก็เหมือนเดิมครับระบบ บนเครื่องบินตามที่เคยเขียนไปแล้ว เรื่องสายการบินไอที ระบบของเค้าดีจริงๆครับ I /c /e คือคอมพิวเตอร์ส่วนตัวบนเครื่องบินของแต่ละที่นั่ง i-information ,c –communication ,e –entertainment ผู้เขียนได้มีโอกาสทดลองใช้งาน ฟีเจอร์ใหม่ๆ ที่ก่อนนี้ยังไม่เคยใช้งาน คือการติดต่อ สื่อสารกับเพื่อนคนละที่นั่ง ก็โอเคนะครับ ใช้ง่ายดีครับ ถ้าเรารู้ที่นั่งของเพื่อนสามารถคุยกับเพื่อนได้ง่ายๆ ตามวิธีการที่เค้าบอกเลยครับ ผู้เขียนได้มีโอกาสเจอคนไทยที่นั่งติดกัน เค้าบอกว่า ไม่เคยได้เล่นอะไรเลย ทั้งดูหนัง ฟังเพลง เดินทางมาเป็นรอบที่สามแล้ว เอาละครับ ก็เป็นอันว่า ผู้เขียนก็แปลงกายเป็นอาจารย์สอน การใช้งานระบบ ice ไปแล้วครับ ใช้เวลาไม่นาน ผู้หญิงคนไทยท่านนี้ก็สามารถเปิดการ์ตูนให้ลูกดูได้แล้วละครับ แล้วผู้เขียนก็ยังบอกอีกว่า เดินทางมาแล้วเป็นสมาชิกหรือเปล่า โอ เสียดายครับ เดินทางมาแล้ว 3-4 ครั้งไม่รู้เรื่องสมาชิก skywords เลยครับ ก็เลยบอกว่าให้รีบไปสมัคร เพราะมีโอกาสได้แต้มย้อนหลังได้ครับ ท่านใด ที่เคยเดินทางกับสายการบินนี้ แล้วยังไม่ทราบว่าสามารถสะสมแต้มได้ ผู้เขียนขอสรุปผลประโยชน์คร่าวๆของการเป็นสมาชิก เดินทางต่อครั้งจะได้แต้ม 7,500 เดินทางไปกลับสองเที่ยวก็ 15,000 แต้ม ครบ 40,000 แต้มได้ตั๋วฟรีแล้วนะครับ ไทย-ออสเตรเลีย อันนี้เท่าที่ผู้เขียนสอบถามนะครับ ถ้าท่านผู้อ่านต้องการทราบรายละเอียดแน่นอนต้องเช็คอีกที เบอร์โทรหาได้จากเวบไซด์เค้านะครับ

เรื่องไอทีระหว่างอยู่เมืองไทย

-นครชัยแอร์

ผู้เขียนกลับเมืองไทยทุกครั้ง จะต้องเดินทางไปเชียงใหม่ ทุกครั้ง เพราะว่า ต้องไปตรวจเช็คกิจการ ที่เชียงใหม่ ครั้งนี้ก็เช่นกันละครับ จองตั๋วรถทัวร์ของนครชัยแอร์ ไม่น่าเชื่อ โทรหลายครั้งมากทั้งวัน เพิ่งมีคนรับสายตอนเย็น เข้าใจเอาเองว่าคนใช้บริการเยอะมาก จองเสร็จสรรพแล้วก็ไปเอาตั๋วที่ seven eleven สาขาไหนก็ได้ แล้วก็จ่ายค่าธรรมเนียมไปเอาตั๋วไป 20 บาท ระบบคอมพิวเตอร์นี่มันเชื่อมกันหมดนะครับ ข้อมูลการจองจากนครชัย ถูกส่งไปเข้าระบบของ seven eleven แค่เราบอกเบอร์การจองที่ได้รับจากนครชัยแอร์ เราก็ไปรับตั๋วที่ออกมาเป็นลักษณะเหมือนใบเสร็จของ seven eleven ออกมา เอาไปยื่นแทนตั๋ว ที่นครชัยแอร์ได้แล้ว กลายเป็นการซื้อตั๋วที่ง่ายที่สุดเลยครับ ไม่ต้องเดินทางไปเอาตั๋วก่อนรถออก 2 ชั่วโมง ไม่ต้องนั่งแท็กซี่ หรือขับรถไปซื้อตั๋ว เออ แต่ระบบง่ายๆ อย่างนี้ ก็ยังไม่เห็นมีใครทำ นอกจากนครชัยแอร์ สงสังมั๊ยครับท่านผู้อ่านทำไมรถทัวร์ รายอื่นๆ ทำไม่ได้ ไม่ต้องสงสัยครับ ที่ทำไม่ได้เพราะระบบของตัวเอง ยังไม่มี หรือมีแล้วยังไม่พร้อม ถ้าอย่างนี้ก็อย่าไปหวังเลยครับ ว่าจะเอาระบบไปเชื่อมกับ ระบบของ seven eleven ได้ครับ แล้วความตื่นตา ตื่นใจของผู้เขียนก็เกิดขึ้น เมื่อผู้เขียนได้ไปที่สถานนีของนครชัยแอร์ ที่อยู่ใกล้หมอชิตครับ มีการปรับปรุงใหม่หมด จาก ช่องจอดแค่ 4 ช่อง กลายเป็น 7-8 ช่อง มีส่วนพักรอขึ้นรถของผู้โดยสาย ระดับ first class แยกไปจากบริการรถธรรมดาด้วย มีทางออกแยกจากทางเข้าชัดเจน แล้วก็มี seven eleven shop แทนร้านขายของแบบเก่า ทั่วๆไป ที่เคยมีด้วยครับท่าน นี่ถ้าไม่เรียกว่า ไอที พารวย แล้วจะเรียกว่าอะไรครับ ท่านผู้อ่าน ระบบของนครชัยแอร์นี่นะครับนอกจากจะทำใช้เองแล้ว เท่าที่ผู้เขียนทราบนะครับ ทางนครชัยแอร์ยังมีการขายระบบจองตั๋วของตัวเอง ไปให้กับรถเมล์เขียว ที่เชียงใหม่ใช้ระบบด้วย นี่เรียกว่า นอกจากจะทำใช้เองแล้ว ยังเอาระบบที่มีไปขายเป็นรายได้ให้กับตัวเองอีกด้วยครับ คนฉลาด หรือองค์กรฉลาด ทำอะไรก็ได้เงินครับท่าน

-ระบบงานโรงพยาบาล

แน่นอนครับ เมื่อผู้เขียนไปตรวจร่างกาย เผอิญว่าผู้เขียนเปลี่ยน โรงพยาบาลในระบบประกันสังคม เมื่อยังไม่เคยไปรักษาก็ต้องมีการ บันทึกชื่อ ที่อยู่ เบอร์โทรใหม่ ที่จุดลงทะเบียน เสร็จแล้วก็ชั่งน้ำหนัก วัดความดัน แล้วก็รอเรียก แล้วก็พบหมอ ระหว่างหมอตรวจก็ต้องเรียกประวัติของเรามา บันทึกว่าเป็นอะไร อย่างไร แล้วก็บันทึกจ่ายยา ข้อมูลก็จะวิ่งไปที่ห้องยา ถ้าเซ็ทระบบกันดีๆแล้ว ห้องยาจะต้องพิมพ์ใบจ่ายยาออกมาเลย เจ้าหน้าที่จัดยา สามารถ จัดยาได้ก่อนที่คนไข้จะมารับด้วยซ้ำ แต่นี่ผมในฐานะคนไข้ต้องถือใบจ่ายยา จากพยาบาลเดินเอาไปใส่ในตระกร้าที่ห้องยาเอง แล้วหลังจากนั้นก็รอเรียก รับยา (นี่ก็เป็นการบ่งบอกว่า ใช้ระบบคอมพิวเตอร์ ครึ่งหนึ่ง ระบบงานมือ หรือ manual ครี่งหนึ่ง ไม่เต็มร้อยครับ ) เพราะมีกรณีศึกษา จากการที่ได้คุยกับคุณหมอ ถึงระบบงานที่ใช้ คุณหมอบอกว่า เวลาออกใบรับรองแพทย์ ระบบก็ไม่เซฟให้ เวลามีการจ่ายยาแล้ว บอกวิธีการทานแล้ว ว่าต้องทานอย่างไร เวลาแก้ไขวิธีการทานยาก็ไม่เซฟให้ อะไรทำนองนี้ มันเป็นการบ่งบอกถึง บัคโปรแกรมเล็กๆน้อยๆ ที่ผู้เขียนก็บอกคุณหมอไปให้ทำใจละครับ เพราะว่า คนซื้อไม่ได้ใช้ คนที่ใช้ไม่ได้เป็นคนซื้อ คนที่ตรวจรับมอบระบบก็ไม่ได้เป็นคนใช้งานระบบ แล้วเมื่อรับมอบมาแล้วใช้งานจริงในบางส่วน บางระบบก็อาจจะเกิดปัญหา ขึ้นมาได้ ปัญหานั้นอาจไม่ใช่ปัญหาใหญ่ที่ทำให้ระบบทำงานไม่ได้ แต่มันเป็นปัญหาที่ทำให้คนใช้งานเกิดความรำคาญ เมื่อใช้งานระบบ นี่คือ ความสำคัญของหลังการส่งมอบแล้ว ยังต้องมีการประกันการใช้งานอีกซักระยะหนึ่ง เพื่อให้ผู้ใช้งานจริงได้ใช้งาน และเมื่อเจอปัญหา ในโครงสร้างเดิม ผู้พัฒนาระบบงานจะต้องแก้ไขให้ภายใต้โครงสร้างเดิม แต่ที่ผู้เขียนเจอปัญหานะครับ ภายในระยะเวลารับประกัน ผู้ใช้งานบางองค์กร ก็ยังไม่ได้ลองใช้งานทั้งหมดครับ เลยเวลาประกันไปแล้วถึงเจอปัญหา อย่างนี้ก็ลำบากทั้งผู้พัฒนา แล้วก็ผู้ใช้งานละครับ

-ลูกค้าของผู้เขียน

เป็นปกติ ที่ผู้เขียนต้องไปเยี่ยมเยียนลูกค้า ที่ใช้ระบบงานของผู้เขียน ครั้งนี้ก็เช่นกันครับไปเยี่ยมมา 2 ราย รายแรก ที่เป็นระบบงานร้านอาหารครับ ผู้เขียนโดนเสียแล้ว โดนตีท้ายครัว ทั้งนี้เพราะลูกค้าของผู้เขียน ได้จัดซื้อระบบใหม่เป็นที่เรียบร้อยแล้ว มีการนำเครื่อง pocket pc (HP) มารับออเดอร์ เหมือน MK restaurant เลยละครับ เท่าที่ไปเยี่ยมแล้วก็สอบถามการใช้งาน ของพนักงาน ที่เคยใช้ระบบงานของผู้เขียนดู เค้าก็บอกว่า สะดวก กว่าระบบของผู้เขียนครับ เพราะระบบเก่าไม่มีเครื่อง pocket pc ไปรับออเดอร์ที่โต๊ะอาหารของลูกค้า แคชเชียร์เค้าก็บอกว่า ดีกว่าระบบเก่า จะไม่ดีได้ไงละครับ แคชเชียร์ ไม่ต้องมานั่งบันทึกรายการอาหารแล้ว การบันทึกถูกทำแทนโดยคนรับออเดอร์ที่โต๊ะอาหารแล้ว แคชเชียร์ไม่ต้องทำแล้ว พิมพ์บิลอย่างเดียว แล้วยังไม่หมดแค่นั้น รายการอาหารยังวิ่งมาออกเครื่องพิมพ์ในห้องครัวอีกด้วย ว่าต้องทำอะไร อย่างไร ให้โต๊ะไหนบ้าง เรียกว่า ลดงานทั้งแคชเชียร์ แล้วก็ห้องครัวด้วยเลยครับผม เออ ผู้เขียนก็มานั่งเสียดายนะครับว่า ทำไม ระบบเก่าที่ผู้เขียนพัฒนา เรามาเพิ่มส่วนรับออเดอร์ด้านหน้า เข้ามาไม่ได้ เมื่อรับข้อมูลเสร็จก็ให้ส่งข้อมูลมาเข้าระบบแคชเชียร์ แล้วก็วิ่งรายการไปครัว เหมือนกับระบบใหม่ที่ลูกค้าใช้งาน มาคิดได้ตอนนี้ก็สายไปหลายก้าวแล้วครับ นี่เป็นอุทาหรณ์ ของนักพัฒนาโปรแกรมเลยหละครับ ว่าต้องวิ่งตามให้ทันเทคโนโลยี่ อีกทั้งเป็นข้อคิดของผู้ที่ใช้ระบบงานด้วยครับว่า จะต้องพัฒนาระบบของตัวเองที่ใช้งานอยู่ให้ดีขึ้นและ ช่วยงานได้มากขึ้น เกิดประโยชน์มากขึ้นกว่าเดิม ไม่ใช่อะไรๆก็เหมือนเดิม เหมือนกับว่า ทุกวันต้องมีการเปลี่ยนแปลงละครับ แล้วก็ต้องเปลี่ยนแปลงไปในทางที่ดีขึ้นด้วย ไม่อย่างนั้นอะไรๆก็คงเหมือนเดิม ถ้าไม่มีการเปลี่ยนแปลง รายที่สองครับ เป็นร้านวัสดุก่อสร้าง รายนี้พิเศษครับเป็นลูกค้ารายแรกของผู้เขียนเลยครับที่ได้ขายระบบให้กับเค้าที่เชียงใหม่ เจ๊ก็คงยังไม่มีการเพิ่มเติมอุปกรณ์อะไร ที่โต๊ะของพนักงานขายก็ยังไม่มีเครื่องคอมพิ วเตอร์เอาไว้เช็คสต๊อก หรือเอาไว้ออกบิลขายเหมือนเดิม โซนการออกบิลถูกแยกออกไปอยู่ที่หน้าห้องทำบัญชี มีเครื่องอยู่ 2-3 เครื่องเหมือนเดิม มีพนักงานไว้ออกบิลโดยเฉพาะ พนักงานขายก็ทำงานด้วยมือเหมือนเดิม มีสมุดคุมสต๊อก ผู้เขียนก็ได้มีโอกาสไปคุยกับคนออกของ (คนออกของหมายความว่า คนที่คุมโกดัง จะออกของหรือสินค้าได้ก็ต่อเมื่อ มีใบเบิก หรือบิลซื้อออกมาแล้วจากระบบคอมพิวเตอร์ส่งมาที่โกดัง หลังจากนั้นก็ทำการจัดสินค้าตามรายการที่ส่งมาของลูกค้าแต่ละราย) ผู้เขียนก็ลองไปสัมภาษณ์การทำงานดูว่า เป็นอย่างไร ทำอะไรบ้าง ก็เห็นบุ๊คคุมสต๊อก เห็นใบเบิก เห็นบิลที่ขายสินค้าวางอยู่ ก็เลยสอบถามความเห็นไปว่า ถ้าหากมีการขายแล้ว มีเครื่องคอมพิวเตอร์ และเครื่องพิมพ์วางอยู่ที่จุดออกของ แล้วใบเบิกของพิมพ์ออกมาให้เลยอัตโนมัติ ดีมั๊ย นอกจากนี้ตัวคอมพิวเตอร์ที่ตั้งอยู่สามารถเช็คสต๊อกได้ด้วย แล้วก็ไม่ต้องลงรายการบุ๊คสต๊อกด้วยมืออีกด้วย ดีมั๊ย พนักงานท่านนี้ก็บอกว่าดีครับ แต่ทุกอย่างที่ผู้เขียนบรรยาย ในข้างต้น ไม่มีทางเกิดขึ้นได้เลยครับ ถ้าเจ๊ไม่มีนโยบาย ที่จะใช้งานในสองส่วนที่ว่า คือ ให้พนักงานขายเช็คสต๊อก -ขายสินค้าได้เองจากคอมพิวเตอร์ และ ให้คนออกของใช้ระบบคอมพิวเตอร์ ก็ว่ากันไปครับ 2 กรณีนี้น่าจะเป็นตัวอย่างที่ตรงกันข้ามกันเลยนะครับ เจ้าแรกพัฒนาระบบ นำสิ่งใหม่ๆ มาใช้ เจ้าที่สองค่อนข้างอนุรักษ์ ไม่กล้าเปลี่ยนแปลง ว่ากันไม่ได้ครับ อันนี้แล้วแต่นโยบาย แล้วก็แนวคิด คงไม่มีผิดหรือถูก เป็นการบอกว่า การนำระบบคอมพิวเตอร์มาใช้งาน คุ้ม หรือไม่คุ้ม มันก็แล้วแต่ผู้บริหาร แต่ละองค์กร นะครับ ว่าใครเห็น ไม่เห็น หรือเห็นเป็นอย่างไร

ไปทำบุญ

ใครจะไปรู้ครับว่าในวัด ก็มี WIFI อินเตอร์เน็ตเล่นเหมือนกันนะครับ ผู้เขียนได้รหัสเข้าไปเล่นเน็ตที่วัด ขณะนั่งรอทำบุญกับหลวงพี่ แล้วเมื่อได้พบก็ได้คุยโครงการบุญต่างๆของทางวัด ที่ทราบว่ามี 2 โครงการ ณ ตอนนี้ ผู้เขียนเห็นว่า โครงการต่างๆต้องมีการประชาสัมพันธ์ บอกบุญ บุคคล ทั่วไปที่สนใจทำบุญ แต่เมื่อได้ไปสำรวจเวบไซด์ ยังไม่มีเวบไซด์ใด มีความชัดเจนในเรื่องการบอกบุญ ดังนั้น ผู้เขียนจึงคิดเวบไซด์ใหม่ ขึ้นมาได้ 1 ชื่อ คือเวบไซด์ www.tumbunonline.com ตอนนี้ผู้เขียนก็ได้จัดการจดชื่อโดเมนเป็นที่เรียบร้อยแล้ว โดยวัตถุประสงค์คือ จะเป็นเวบที่ทางวัดต่างๆ ที่ต้องการบอกบุญ ก็เข้ามาบันทึกโครงการ พร้อมรายละเอียดลงที่เวบไซด์นี้ ผู้ที่สนใจทำบุญก็จะโอนเงินไปให้วัดต่างๆ พร้อมบันทึกรายการที่โอนไปให้ วันไหน เมื่อไหร่ ยอดเงิน แล้วทางวัดก็จะต้องมีหลักฐานแสดงการรับเงินจริงๆ ส่งให้ทางผู้บริจาค พร้อมสแกนใบเสร็จโชว์ที่เวบไซด์นี้ให้ทั้งผู้บริจาคเงิน และผู้ที่เข้ามาชมเวบไซด์ เกิดความเชื่อมั่นในการทำบุญว่า ทางวัดได้รับแน่นอน และเพื่อเป็นการยืนยันว่าเงินที่ได้รับบริจาคเอาไปทำประโยชน์จริง ทางวัดที่บันทึกโครงการก็จะต้องมีการ update ข้อมูลความคืบหน้าของโครงการขึ้นเวบไซด์ เพื่อให้ผู้บริจาคเงินได้เห็นด้วย ตามโครงสร้างอย่างนี้ ถ้าเป็นไปได้ผู้เขียนก็อยากจะเห็นเวบไซด์ ทำบุญออนไลน์นี้ เป็นสื่อให้คนทำงานที่ไม่ค่อยมีเวลา ได้มาทำบุญกันได้ง่ายขึ้น เป็นอีกช่องทางหนึ่ง ของการทำบุญ ที่สะดวก รวดเร็ว และน่าเชื่อถือ เรียกว่า ได้บุญออนไลน์ กันเลยหละ

ขากลับ

ผู้เขียน ก็เข้าไป check in online เหมือนเช่นเคย แต่ระบบไม่ได้พิมพ์ e-boarding pass ออกมาให้ผู้เขียนเหมือนตอนที่ทำการ check in ตอนอยู่ออสเตรเลียครับ ได้มาสอบถามตอนเช็คอินที่สนามบิน ถึงทราบว่า ขากลับ ทางออสเตรเลีย ต้องมีการเช็ควีซ่า ก่อนว่า เข้าประเทศเค้าได้หรือเปล่า จะยังไม่ออก e-boarding pass ให้ทันที จะมาออกให้ที่สนามบิน ครับ เข้าใจครับ ชัดเจนแจ๋มแจ้งครับ ระบบใหม่ บนเครื่องบินเอมิเรสต์ ไม่เหมือนเดิม หน้าตาเปลี่ยนไป ไม่เหมือนเดิมครับ เรียนรู้การใช้งานซักพัก ตอนแรกก็งง ๆ ตอนหลังรู้สึกว่าง่ายกว่าเดิมครับ เวลาเราเลือกหนัง ก็จะมีประเภทหนังขึ้นมาทางด้านซ้ายมือก่อน เลือกประเภทโดยการคลิกหน้าจอ ก็จะมีการโชว์ชื่อหนังมาทางจอด้านขวามือ จะเลือกหนังเรื่องไหนก็แตะไปที่ชื่อหนังเรื่องนั้นๆ เสร็จแล้วก็ไปแตะที่ full screen เท่านี้ก็เรียบร้อยครับ ได้ดูหนังเต็มจอครับ เยี่ยมเลยครับผม ตอนที่ผู้เขียน เขียนบทความอยู่นี่ ผู้เขียนเลือกหนัง เรื่อง อาฟริกา มาดูครับ บินเที่ยวนี้กะว่าจะดูหนัง หลายเรื่องครับผม เรียกว่า พักผ่อน โดยการดูหนัง โดยไม่นอนเลยหละครับ ท่านผู้อ่าน เรียกว่า ดูกนังมาราธอน ครับผม เล่นเกมส์ครับได้เข้าไปลองเล่นเกมส์ ก็โอเค ครับ งง เล็กน้อย ในตอนแรก แต่จริงๆแล้วก็ไม่ยาก ใช้ปุ่ม ขึ้น ลง ซ้าย ขวา แล้วก็คอนเฟอร์มที่ปุ่มตรงกลาง ทางด้านซ้ายมือของตัวควบคุม จะมีอยู่ 4 ปุ่มเช่นกัน ด้านซ้ายปุ่มสีเขียว ปุ่มนี้จะเป็นปุ่มเริ่มเล่น ด้านบนสีน้ำเงิน จะเป็นปุ่มหยุดเล่น หรือออกจากการเล่น ปุ่มด้านขวามือสีน้ำตาล และปุ่มด้านล่างสีเหลือง เวลาเข้าไปที่การเล่นเกมส์ เค้าจะมี Help ให้เราคลิกดูวิธีการเล่น ถ้าไม่เข้าใจก็ไปอ่านคู่มือ ซักพัก แล้วก็เล่นได้ครับ คุ้มค่าครับในการบินครั้งนี้ ออกไปฟังเพลง บรรเลง ซักหน่อยครับท่านผู้อ่าน มีกลุ่มของดนตรี ให้เลือก มากมาย ผู้เขียนเลือกกลุ่ม Health and Relaxation ครับ เข้าไปก็มีให้เราเลือกอีก เลือก Irish Bird Song ครับ มีให้เลือกอีกครับ Irish Thrush หรือ King of the Birds ผู้เขียนก็ลองฟัง ทั้ง 2 ชนิดของนกหละครับ บรรยากาศเหมือนเข้าไปในป่า เลยครับท่านผู้อ่าน มันช่างได้บรรยากาศ จริงจริ๊ง ครับผม ผู้เขียนลองไปที่ตัว i-information ครับผม จะมีข้อมูลให้เราเลือก ทั้งดูเส้นทางการบินว่า บินถึงไหนแล้วตอนนี้ ,มีกล้องด้านล่าง ,มีกล้องด้านหน้าของตัวเครื่อง เราสามารถดูภาพสดๆได้เลยครับ อย่างตอนขึ้นกับตอนลง นี่เห็นบรรยากาศ ชัดเจนเลยครับ ว่าเป็นอย่างไร เครื่องบินกำลัง จะลงแล้วครับ ตอนนี้ก็เปิดหนังเรื่องการเขียนเอกสาร ตอนจะเข้าประเทศออสเตรเลีย ซึ่งเค้า ซีเรียสมากกว่า บ้านเราเยอะ มีของต้องห้าม อะไร อย่างไร อย่างโน้น อย่างนี้มากมาย การตรวจค้นก็เป็นไปอย่างละเอียด อะไรให้เข้า ไม่ให้เข้า ก็ลุ้นกันทุกเที่ยวละครับ ที่กลับเข้ามาประเทศนี้ ครั้งนี้ก็ลุ้นหละครับ มีคนฝากยามาเยอะแยะไปหมด ถ้าตรวจเจอ ไม่รู้จะให้ผ่านหรือไม่อย่างไร ลุ้นกันอีกทีตอนตรวจครับ ว่าจะเจอยามากมายที่เราห่อ เอาไว้ในเสื้อ หรือ ในกางเกงของเราหรือเปล่า แล้วเจอกันใหม่ทริปหน้านะครับ ท่านผู้อ่าน ทริปนี้จบแค่นี้ก่อนละครับผม