ไปซิคนีย์ เดินผ่านสถานนี รถไฟ บางสถานนี เห็นคนนอนที่พื้น แล้วงง อดคิดถึง ตัวเองไม่ได้ วา่เราดีกว่าเค้า มีที่นอน มีผ้าหุ่ม ที่นอนก็สอาดไม่ได้มานอนพื้น ในที่สาธารณะ และมันก็บอกเราได้ว่า ไม่ว่าที่ไหนในโลก ก็มีปัญหา มีคนรวย และคนจน ไม่มีอะไร สมบูรณ์ไปหมดซะทุกอย่าง อย่างเรานะดีแล้ว จะเอาอะไร ไปมากกว่านี้อีก ต้องพอเพียง เทียบอะไรก็เทียบกับคนที่ต่ำกว่า อย่าไปเที่ยบกับคนที่ีสูงกว่า เทียบไปก้ไม่รู้ความจริงอยู่ดีกว่า ข้อมูลจริงเป็นอย่างไร เราต้องรู้ว่าวิธีหาความสุขใส่ตัว ทำอย่างไร ให้ตัวเองมีความสุขก็พอแล้วมั้ง